ouder
werk
Vóór
1995 werkte ik zonder kleur - doordat ik de kleurtheorie
van Newton geleerd had, kon ik niet begrijpen wat kleur
was. Ik kon alleen werken met beeldelementen die ik kende,
waarvan ik gevoelsmatig wist wat ze waren. Ik maakte dingen
in verschillende materialen, maar gebruikte geen gekleurde
verf. Ik gebruikte zwart-wit fotografie, hout, gips, inkt,
metaal en textiel.
Fotografie
stond voor de objectieve weergave van de gegeven wereld.
Zwart-wit voelde voor mij meer "waar" dan kleurfotografie.
Kleur was, dacht ik, een illusie, en bovendien geeft kleurenfotografie
zo'n opdringerige versie van de werkelijkheid ("dit
is waar"), terwijl alles wat je erbij voelt niet
in beeld komt. In zwart-wit is daar nog ruimte voor. Fotograferen
beleefde ik als het opslaan van indrukken om ze later
(tijdens het afdrukken) weer op te laten komen als herinnering.
Het
werk hiernaast ontstond als spel met ruimte en tijd, een
beeld van één plaats op twee verschillende
tijden.
|

z.t.,
foto in houten lijst, 1991, 160 x 90 cm |
|
Het
werk rechts hiernaast was belangrijk omdat het me lukte
om een innerlijke waarneming in een beeld om te zetten.
Het heet 'denkruimte', het is gemaakt naar aanleiding
van een ingeving van wat denken is. Denken is: iets uit
jezelf halen, het op tafel leggen en er dan naar kijken.
De spullen in de hoeken staan voor eerdere ervaringen
of bevindingen, dingen die je niet weggooit maar ook niet
gebruikt.
Ik
heb mensen enthousiast zien reageren op dit werk. Er zit
een kleine kloof tussen twee verdwijnpunten. Diezelfde
kloof komt terug in de verhouding tussen de lamp en de
tafel (het werk nodigt uit om die te overbruggen door
'iets op tafel te leggen').

|

Denkruimte
(1991), zwart krijt op board
(ingelijst),
190 x 100 cm.
|
. |
z.t.,
1994, olieverf op doek ca, 60 x 40 cm |
Het werkje
hierboven maakte ik n.a.v. een foto, gemaakt op een wandeling
in Schotland. In het schilderijtje heb ik de herinnering verwerkt
aan de ervaring hoe om dat witte huisje te zien. Behalve het
huisje zelf schilderde ik de manier waarop ik het waarnam, hoe
het in mijn herinnering opkwam
 |
Er
zaten (geheel onbedoeld) vaak verwijzingen naar de bijbel
in mijn werk. Het werkje hiernaast deed me (toen het af
was) denken aan "het licht viel in de duisternis,
en de duisternis heeft het niet ge- (be)grepen" (evangelie
van Johannes). Dit werk ontstond n.a.v. een foto van een
kast, in een kasteel in Krakau.
|
z.t.
60 x 40 cm, olieverf en oliekrijt op doek |
|
|